HOE VIVIANE EVEN KASTEELDAME WERD EN LUCAS KASTEELHEER

De start van onze reeks markten in de tuin van het Rubenskasteel in Zemst verliep, op zijn minst gezegd, woelig, en absoluut niet volgens plan. Ondanks alle voorbereidingen die waren getroffen de weken ervoor en planningen die 100 keer waren aangepast, bleek er één aspect van heel het gebeuren niet mee te werken … het weer. Dat leidde tot het ene na het andere onverwachte element. Een dag die letterlijk in het water viel, maar toch heel wat teweeg bracht voor de volgende editie!

Het begon die dag allemaal niet zo rooskleurig. Toen Steven om 5u de ogen opendeed en iets later door de regen de stad in ploeterde was zijn enthousiasme niet helemaal optimaal. Gert, die op datzelfde moment opstond en zag dat Frits, zijn stoere wijkkat zonder twijfelen de tuin indook en een kwartier later als een verzopen kieken weer binnenwandelde voelde de bui ook al hangen. Kwam daarbij dat de marktistiek mail ondertussen bestookt werd door meer dan 30 mensen die ook al nattigheid voelden en toch liever niet de weergoden wilden tarten met partytentjes. Het was last minute, maar al deze factoren leidden tot het annuleren van onze eerste markt in Zemst.

Huilend … of toch bijna huilend, vond het Marktistiek duo elkaar op een half overstroomde parking ergens langs de E19. We sleepten ons naar de koffieautomaat… het was het soort van dag waarbij de eerste al niet werkte, en de tweede ook tegenstribbelde. Maar we volhardden en scoorden beiden een koffie die ons weer wat opkrikte om de verdere tocht naar Zemst te ondernemen. Daar waren namelijk door onze beslissing nog wel wat minder feestelijke zaken te regelen.

Daar aangekomen ontmoeten we al snel verschillende organisatoren van Stories Unfold. Iedereen begreep de beslissing, en het feit dat we kozen voor de veiligheid van onze standhouders. Maar dit was natuurlijk niet het einde van de rit. Wij moesten zelf aan de slag. Zo hoopten we dat iedereen de mail nog had gelezen of de berichten op Instagram had gezien, maar zeker ben je daar natuurlijk nooit van. Daarom stonden wij om 9u lichte vormen van ochtendgymnastiek uit te oefenen om enerzijds toch verschijnende standhouders op te vangen en anderzijds warm te blijven. Daarna was het administratietijd. Iedereen moest gemaild worden, de standhouders, die natuurlijk terug betaald werden of overgezet naar een andere markt, maar ook de overkoepelende organisatie die zich natuurlijk afvroeg of onze annulering wel verantwoord was. Er zou die dag ook pers komen dus dat zou ook nog een katje zijn om te geselen. onze handen vol dus … tot plots…

Lucas, een van de hoofdpersonages van de dag verscheen. Vol enthousiasme, met een wagen vol wenskaarten en rekken was Lucas klaar om zijn waren aan de man te brengen. Daar stond hij dan … in een lege, natte tuin. Gelukkig werd hij al eerst opgevangen door de organisatie van Stories Unfold die het niet over hun hart konden krijgen om Lucas met lege handen weg te sturen. Hij kreeg een plaatsje binnen in het kasteel om op te stellen en mocht zo als enige standhouder, en een beetje als kasteelheer door het leven gaan die dag.

Het duurde niet lang voordat Viviane verscheen. Kasteeldame in spe, want ook zij stond met een wagen vol zelfbeschilderde spullen en een enthousiasme dat je niet wegstuurt aan de kasteelpoort. Viviane installeerde zich als trotse tweede in dezelfde kamers als Lucas en beiden gingen ze dus even door het leven als kasteelheer en kasteeldame.

Als marktistiek konden we op dat moment niet niets doen. Nu we plots een mini markt hadden zorgden we in allerijl zelf voor een aantal spullen, en installeerden we ons in de ruimte naast onze gasten. Zo ontstond heel spontaan toch een ultra-mini versie van een makersmarkt, waarop we ook een tafel vol informatie over marktistiek en de volgende edities konden maken.

Hoewel het klein was, en natuurlijk niet representatief voor een echte makersmarkt, bleek dat we heel wat locals over de vloer hebben gekregen die heel nieuwsgierig werden. Ze bezochten vooral de gebouwen omdat het buiten na de middag echt hondenweer was. Wij legden zo vaak we konden uit wat er was gebeurd, en nog veel belangrijker, wat ze mogen verwachten van de editie van 27 augustus. We zagen bezoekers, die heel benieuwd waren voor de volgende editie, we zagen kandidaat standhouders uit de streek die met hun vragen bij ons terecht kwamen en we zagen de pers. Het laatste nieuws wijdde een heel artikel aan de makersmarkt die er eigenlijk niet was en interviewde niet enkel ons, maar ook Viviane en Lucas. Iedereen ging op de foto en alle vier kwamen in de krant terecht.

Hoe een in het water gevallen makersmarkt dan toch nog iets moois opbracht.